İNSAN SEVMEK
İnsanı, insan olduğu için sevmek kolay olsaydı keşke. Güzeli sevmek kolaydır. Çiçekleri, dağları, masmavi bir denizi, lezzetli bir yemeği, meyveleri, kuş seslerini sevmek kolaydır.
Nerden baksanız insan estetik açıdan öyle güzel bir canlı sayılmaz. Doğadaki pek çok canlı türünün yanında son derece sönük bir yapısı vardır. Renksizdir, desensizdir, kokusuzdur, fazla da kimse yemediğine göre tatsızdır. Ne kadar olsa insanın zoruna gidiyor ama, kabul etmek lazım ki huysuzdur ve kendini beğenmiştir
Galiba onun içindir ki bazı toplumlar kendini diğerlerinden daha da üstün vasıflı görebiliyor. Bunun için mekanizmalar bile geliştiriyor. Bazıları derisinin rengi, kafatasının büyüklüğü, saçının ya da burnunun yapısı gibi kolay gözlenebilen ve isimlendirmesi rahat karakterleri derlemiş ve bunlar arasındaki en küçük farklılıkları ırk ın göstergesi olarak nitelendirmiştir.
Oysa insan türünde ırkların var olmadığı bilimsel bir gerçektir. Irk kavramı biyolojik sınıflandırmada geçerli bir kategori olarak bile kabul edilmez. Yalnızca evcil hayvanlar (genellikle de kümes hayvanları, balarısı, tavuk, güvercin gibi küçük evciller vs) için kullanılan zirai bir ifadedir. Irk kavramını insan için kullanan ilk sözüm ona akıllı (!) Adolf Hitler Efendidir.
Hitler ırk lafına bayılmıştır, ilk kez duyduğunda keyiften ağzının suyu akmıştır. Ona göre onlardan olmayan herkes ayrı bir tiptir, çeşittir, yok edilmese bile ıslah edilmelidir. Amerikalılar da yüzyılın başında göçmen yasalarını ırk kavramı üzerine oturtmuşsalar da şu andaki başkanlarına bakarsak bu durumun kısa süreli geçerlilik gösterdiğini söylemek mümkündür. Sağlıklı kalın