Sevgili dostlar, hepimizin bildiği gibi bilgi, güzellikler ve sevgi paylaşıldıkça, bölüşüldükçe çoğalır. Her şeyde, açgözlü olmanın fazla da bir erdemi olmasa gerek.
Paylaşmak insanı yüceltir, onura eder. Bu özverili ve katılımcı duygusu insanı diğer canlılardan farklılığını gösterir. Bir insanın, ben kendi kaynaklarımı kimseyle bölüşmem ve kendimden başkasına da hayat hakkı tanımam demesi, onu insan olma yolunda kat ettiği yolu anında sıfıra indirir.
Sahip olmanın, servetin ve hırsın zirvesinde olsak bile, yinede başka bir insanın muhabbetine ihtiyacımız vardır. Hiç kimseler bencillikle donatılmış sarayında, gerçek anlamda mutlu olamaz. Şayet oluyor veya öyle gözüküyorsa muhakkak kişilik erozyonuna uğramış demektir.
Bencillik adına birilerinin üstünde efendilik taslamak, onlara zorbalık etmekle olasıdır. Hiç kimse de zoraki, bir başkasının buyruğu altına girmek istemez.
İnsan özgür olmalı özgür düşünmeli, özgür konuşmalıdır ve onun için vardır. Başkasının efendisi olmak isteyen zorbadır. Ancak onu kaba güçle yapacaktır.Efendi olmak isteyen insan bencil insandır.
Alıp vermeyen, yardımlaşmayan ve paylaşımcı olmayan yalnızlığa mahkumdur. Geçici bir süreliğine otorite ve hakimiyet kursa da sonunda kaybeden kendisi olacaktır.
Tabi ki özgürlüğünün farkına varmamış ve elindeki mevcut gücü değerlendirmesini bilmeyen, beceremeyen kişi, o efendisi tarafından sonunda köleleştirilecektir. Köleleşmiş insanın da tüm hakları efendisi tarafından elinden alınmış olur. Çünkü efendinin, efendiliğini sürdürmesi bu hakları elinde tutması ile olanaklı olacaktır.
Elinizdeki gücü olumlu kullanmanız dileğimle.