Bir buruk hayat hikayesidir bir buruk mazidir insanın içinde. Hasreti bilen anlayacaktır, ve eski günleri yad edecektir.Yaşamın eski tadına varacaktır,

Masalı rahmetrli Şirin Dayıdan öğrendik.Umacı hikâyeleri anlatırdı hep.
Gaz lambasının ışığına yansıyan gölgeler içimizi ürpertirdi, korkudan gıkımız çıkmazdı.
Olsun ben seviyordum bilinçsiz çocuk geçmişimi, geri dönmeye bir gücüm yetse keşke!

Ne güzel sürerdik öküzleri atları harman döverken gem üstünde,
Şimdi sadece şikayet ve haksızlığa uğradığını anlatırcasına mahzun mahzun bakan Kop'un çeşmelerine gitmeyi ne çok seviyormuşuz meğer,

Gitsem de bulamam babamı, evin önünde oturduğu tahta sandalyede, Öküzler yok, Kurban Dayı nal çakmıyor, tatlı sohbetler yapılmıyordur.
Karslı Asdan dayı da yok ki rampada öküzlerine ooohoo diyelim dursun o da bize sövsün.

Tezek çalıp kavun karpuz almaya gidemiyoruz artık. Karabaşın sesi duyulmuyor artık. Yok artık, koyun, kuzu sesi,ne kuzu emiştirliyor nede kuzucuklar dalaşıyor birbirleriyle .

Kaybolan ineği, danayı arayamıyoruz otluklarda , sürü yok çoban yok.
Bitkiler küsmüş, doğa değişmiş. Ne yemlik toplayıp yiyoruz nede tarlalardan külül, nede nohut yiyebiliyoruz.Toprak değişmiş, aradığını bulamayınca küsmüş toprak gelmeyenlere,Suyundan balık tutmak ve çimmek için harmandan kaçtığım günleri öyle özledimki. İçine attığım taşların çıkardığı sesleri ve kabarcıkları,körsu yu özledim.

Düğünler yok sanki, şah kalkmıyor, Çalmıyor Godu dayının meşhur zurnası.

Koçlar süslenip elmalar takılmıyor boynuzlara.
Burnumda tütüyor geçmişi Bulank'ın. Böyle olmamalıydı ama oldu,ne yapmalı, ne etmeli bilemiyorum.

Genç bildiklerimiz olmuş ihtiyar,dedeler,nineler yok kalanlar tanıyamıyor geleni. Beller bükük, görmüyor gözler, tanıtmasan kendini, bilen yok tanıyan yok.

Nesi varmış Bulanık'ın demeyin ben oraya aitim oranın çocuğuyum özledim.
Özledim ne yapayım inanın çooooook özledim,