Ayak ağrısıyla uyumaya çalıştığım yatağımda, Ömer amcamlarla, Alaattin ustaların arada ki derede top oynadığım geldi aklıma. Top kapma gayreti içinde çabalarken beklenmedik bir tekme ayak başparmağımı kırmıştı.Çok acı çekmiştim.O günden sonra top oynama hevesim de kalmadı zaten.
Düşünüyorum da çektiğimiz acılar olgunlaşmadığımızdan kaynaklanıyor galiba.Belki de doğrudur. Olgunlaştıkça sevmeyi unuturuz, seviyorum demeyi zaaf biliriz zamanla. Ve acı çekmeyiz, acılar içinde boğulurken bile.
Zaman her şeyin ilacı derler. Ya geçmiyorsa zaman ,gözbebeklerin takılı kalmışsa dakikalara. Biran önce gitme isteği duyuyorsan bulunduğun yerden.Ve de birini bekliyorsan büyük bir özlemle. Zaman yaptığı şeyi, ilerlemeyi bu defa es geçiyorsa, sana inat.
Anlarsın kalbinin sıkışıp ta dışarı çıkma isteğini, göğsünde meydana getirdiği darlanmayı.
Beyninin olmadığını zannedersin, yapmak istemediğin şeyleri yaptığında. Ve düşünmek istemediğin şeyleri, en ufak ayrıntılarıyla aklına getirmeye çalıştığında.
Kendinin de kendinde olmadığını hissedersin . Yapacak bir şey yoktur. Unutmayalım , her doğru bir hatanın sonucudur.