BİR GÜNLÜK HİKAYE

Uzun zamandan beri çarşıya inmemiştim. Evden çıktığım zaman, memleketten tanıdık çoğunluk nereye giderse bende oraya gidiyordum.Gidecek bir yerin yoksa en iyisi bir gazete alıp parkta okumak gibisi yoktur. Hele Menemen parkı gibi olursa.
İnsanlar akın akın akarlar bu parka. Bir bank bulduysan eğer, kıçın uyuşana kadar oturup gazeteni okursun. O zaman anlarsın memleketin içinde bulunduğu bunalımı yada halkın büyük bir çoğunluğunun sefaletini. Saate baktım,epey geç olmuştu.
Bankta otururken önümdeki yürüyüş yolunda iki bayan, bir bebek arabasını iterek yanaştılar. Çocuk arabanın içinde huysuzlanıyordu. yaşlı olan bayan beni göstererek’’ bak’’ diyordu ’’şimdi amca seni döver, döv amcası bunu,
gel amcası kız buna ’’. çocuğun annesi olduğunu sandığım genç bayan sa gözlerimin içine bakarak gülümsedi bana. ’’çocuk araba da durmuyor mu? diye bir şeyler saçmaladım. İkisi de kafasını kaldırıp bana baktı. Sonra tekrar arabaya eğildiler. Sanki söylenmemesi gereken bir şeyler söylemiştim.
Cebimden tesbihimi çıkarıp çocuğun burnunun ucunda sallamaya başladım. Gözlerini bir noktaya dikti çocuk, agu gugu, icik bicik diye maymunluk yapıyordum. Ellerini açıp küçük parmaklarıyla tesbihi aldı sonra. işte olmuştu. susmuştu çocuk. tesbih onda kalabilir dedim. olmaz dediler. Önemli değil diye yalan söyledim. önemliydi. Oltutaşı tesbih,bir arkadaşımdan bana hatıraydı.
Beraber yürüdük bir süre. Şimdi unutur dediler. çocuk tesbihi bırakmıyordu. sonunda aldım.
Onlardan ayrılıp eve doğru yürümeğe başladım.Gereksiz bir neşe vardı içimde. şarkılar mırıladanıyordum.Yemek masasından aldığım çatal ve kaşıkları kullanıp bardakların, tabakların üzerinde bateri çalıyordum. Hey baksana senin şu dizi bu gün değilmiydi dedim hanıma.
’’dizini kaçırıyorsun. ağzımı kapamamla masanın başından kalkıp fişek gibi fırlaması bir oldu.Neyseki bugün değilmiş. Yemeğimizi yedik,yorgunluk atma adına balkona çıktım.
Gecenin sessizliğinde mehtaba doğru dalgın dalgın bakıyordum. Birden karşı binada oturan komşumuz Halime hanım permalı kafasını uzattı.
--çok rica ederim Mehmet bey bukadar olmazki dedi.
--Balkonuma ne zaman çamaşır sersem eşiniz ya yukardan halı silkiyor yada balkonu yıkıyor.Bugün bütün çarşaflarımı tekrar yıkamak zorunda kaldım dedi. Onları yukardan çamaşırlarına çöp atmakla itham ediyordu.
-- yanılmayasınız dedi Mehmet bey belki başkası yapıyordur.
-- siz adamı çat diye ortadan iki ye çatlatırsınız dedi. lütfen yukarıya bakarmısınız sizden başka oturan var mı yukarda? Kafasını kaldırıp yukarı baktı. Çatı duruyordu yukarda. kiremitlerin bazıları yamulmuştu. Demek onların üstünde kimse oturmuyordu. Beşinci kattaydı, tanrıya diğerlerinden daha yakındı hiç olmazsa. Haklıydı kadın.
--Haklısınız resmen terbiyesizlik dedi.
Kafamı çevirdiğimde, elinde bir bardak çay, eşim karşımda duruyordu.Olanları duymamıştı,anlatmak zorundaydım.Aynı şeyleri yaşamamak adına.
Sağlıklı kalın